OKB - Hubert Kukawa

    Moja przygoda z bieganiem rozpoczęła się dość dawno, był to w październiku 2013r podczas wyjazdów służbowych w delegację przyjaciel zaproponował abyśmy wolne popołudnia spożytkowali na jakiejś aktywności fizycznej, choć w pierwszej chwili pomysł jak dla mnie był bardzo szalony, ponieważ od zakończenia szkoły podstawowej a było to już prawie piętnaście lat jedyną moją aktywnością było przełanczanie pilotem kanałów w telewizji czy też klikanie na klawiaturze komputera, co sprawiło, iż moja waga ostro poszybowała do góry, warząc już prawie 100 kilogramów każda aktywność była tylko w sferze marzeń, choć przyznam, iż moja otyłość już powoli zaczęła mi dokuczać, ale nie zdawałem sobie sprawy, że jest tak spora, pierwszą propozycją jak padła była piłka nożna, ponieważ w Hotelu, w którym mieszkaliśmy były inne osoby, które również były zainteresowane rozgrywkami, lecz w październiku szybko zapadał zmrok a okoliczne sale były już zarezerwowane pomysł upadł po pierwszych rozgrywkach, które odbyły się o północy. Kolejną propozycją było abyśmy popołudniami jeździli do oddalonego od naszego hotelu Starogardu Gdańskiego, ponieważ był tam stadion, który posiadał oświetloną bieżnie i można było z niej korzystać o dowolnej porze. Pewnego popołudnia wybraliśmy się w grupie czteroosobowej jak przypadło na amatorów dzień prędzej poczytaliśmy w necie, co powinno się robić przed startem biegu (w tamtym czasie to dla naszej całej czwórki to były jakieś, dziwadztwa, aby przeprowadzić rozgrzewkę w postaci gimnastyki), po 10 minutowej rozgrzewce stanęliśmy na linii startu i ruszyliśmy w zwykłych adidasach z cienką podeszwo zaczęliśmy sunąć po bieżni, dziś przyznać muszę, iż wtedy każdy krok na tym wówczas 400 metrowym dystansie był utrapieniem w pocie czoła i z myślą, kiedy się ta mordęga zakończy dotarliśmy na linie mety zziajani zdyszani zrobiliśmy to przebiegliśmy dystans 400m z uśmiechami na ustach Postanowiliśmy to powtórzyć, ale sił nie było na kolejne okrążenie pryśliśmy do marszu i tak pokonaliśmy kolejne okrążenie po wszystkim byliśmy tak zmęczeni jak byśmy cały dzień ciężko pracowali przy rąbaniu drzewa. Wtedy Niewinem, co mi się bardziej spodobało ten bieg połączony z marszem czy czas, który spędziliśmy w wesołym towarzystwie, postawiliśmy sobie wtedy cel, iż będziemy tu przyjeżdżać codziennie, aby w miłym towarzystwie przemijały dni w rozłące od najbliższych. Mijały dni a my jak postanowiliśmy codziennie popołudniami przyjeżdżaliśmy na stadion i łączyliśmy spacer z bieganiem po bieżni po kilku dniach staraliśmy się sobie podnosić poprzeczkę w postaci ilości pokonywania okrążeń bez spaceru i jaka była to już frajda, kiedy potrafiliśmy przebiec 4 okrążenia bez przystanku. Po dwóch tygodniach tak mi to weszło w krew, że postanowiłem nabyć pierwsze buty owszem były to jedne z tańszych i kupione bez większego rozeznania, bo nie zakładałem, iż ta moja przygoda będzie trwać dłużej jak do świąt Bożego Narodzenia, ale ważne dla mnie w tym momencie było, aby buty były wygodne, tak mijały nam tygodnie aż do pierwszego miesiąca, gdy po powrocie do domu oznajmiłem małżonce, iż idę pobiegać po swoim terenie a że mieszkam zdała od miasta lasów w, koło co niemiara wybór trasy był bardzo trudny, bo co ludzie powiedzą jak zobaczą takiego „Grubaska” jak biega, postanowiłem się zbytnio nie przejmować i wyposażony już aplikację w telefonie komórkowym która odmierzała dystans, wybrałem się do lasu gdzie po przebiegnięciu półtora kilometra postanowiłem wracać, zajęło mi to jak dobrze pamiętam jakieś 20 minut, ale tak mi się to spodobało, iż na następny dzień wybrałem się ponownie w tą samą trasę. Mijały tygodnie, zbliżały się święta a ja nadal biegałem dzień za dniem, po pracy był stadion a jak wracałem do domu moja trzykilometrowa trasa, i tak dotrwałem do świąt i końca pracy w delegacji pomyślałem sobie, iż będzie to mój koniec z bieganiem, ale jak dziś mogę powiedzieć myliłem się i to strasznie, bieganie tak weszło mi w krew, iż całą zimę dzień przy dniu biegałem moją trzykilometrową trasę.